Neler Öğrendim?

Sanki her sabah güneş yeni bir şeyler öğrenmemiz için doğuyor. Yapamam dediklerimizi yapıyor, diyemem dediklerimizi diyor, sevemem dediklerimizi seviyor, unutamam dediklerimizi de hiç dememişçesine unutuyoruz. Çok uzun bir süre sonra değil, güneş birkaç kez daha doğup battıktan sonra ya gülümsüyor ya da okkalı bir küfür savurup yolumuza devam ediyoruz. Yolumuza devam ediyoruz...

Peki, güneş doğdu ve battı. Ben neler öğrendim?

Mutluluğun bir pamuk ipliğine bağlanmış olduğunu,
Mutsuzluktan korkmadığımı,
Hayatın uzun süredir benden hıncını almak için hazır beklediğini,
"Ben biliyordum, hissetmiştim" diyememenin insanı daha fazla üzdüğünü, 
Üzülmekten de korkmadığımı,
İyiliğin nasıl olacağını herkesin bildiğini ama kötülük hakkında kimsenin en ufak bir fikrinin bile olmadığını,
Mutsuzluğun bulaşıcılığını,
Mutluluğun nazlılığını,
Müziklerin üzdüğünü,
Orhan Pamuk'un gri değil mavi olduğunu,
Hayalini kurduğun geleceğin 5 dakikada üzerini karalayabildiğini,
Hayatta hiçbir zaman hiçbir güçlü kadının duş sonrası kendine gelip yenilenemediğini,
Sinirin, stresin saldırganlığını,
Acı eşiğimin 5 yıl öncesine göre yükseldiğini,
Kedilerin bakışlardan anladığını,
Yürümenin ve yemek yapmanın terapistliğini,
Kimi zaman alışverişin bile yetersiz olduğunu,
Ne olursa olsun hayal kurmaya devam ettiğini,
Ve bazen duaların bile kabul olmadığını...

Yeni bir günün bana ne öğreteceğini ise hiç mi hiç merak etmiyorum.